هدایت

ابوسعید ابوالخیر در راه بود؛ گفت هر جا که نظر می‌کنم، بر زمین همه گوهر ریخته و بر در و دیوار همه زر آویخته. کسی نمی‌بیند و کسی نمی‌چیند؛

گفتند کو، کجاست؟

گفت: همه جاست، هر جا که می‌توان خدمتی کرد؛ یا هر جا که می‌توان راحتی به دلی آورد. آنجا که غمگینی هست و آن جا که مسکینی هست؛ آن جا که یاری طالبِ محبت است و آنجا که رفیقی محتاج مروت.