هدایت

​برای غربت 

می نویسم برای بانویی که با غربت دست و پنجه نرم می کند .

 می نویسم برای بانویی که مادر کنارش نیست .

 برای بانویی که نه خواهر نه برادر و نه پدر نزدیکش نسیت . مادر را جدا می نویسم چون داستانش با همه فرق می کند .

من می‌نویسم ، می نویسم برای همان بانویی که به خانواده ای جدید آماده ، خانواده ای که این بانو هر چقدر هم مهربان باشد و سعی کند انس بگیرید با آنها و حتی اگر بهترین خانواده دنیا هم که باشند . سر یک بگومگو روزمره نتیجه اش میشود یک جمله  : غریبه که دلسوز آدم نیست!!!

می نویسم برای همان بانوی غریبی که هرگاه مادر احوال زندگی اش را بپرسد . برای دل بی تاب  مادر هم که شده باید همه چیز را به بهترین شکل شرح دهد و حق گلایه و درد و دل ندارد زیرا با کوچک ترین درد او دل مادر ویرانه می شود .

می نویسم برای همان بانویی که کسی برای درد دل های غربیبی اش ندارد . اگر به همان غریبه ها بگوید  متهم می‌شود به احساسی بودن و بزرگ جلوه دادن چیز های بی اهمیت یا عالم آدم آگاه از درد و دل هایش ، چون این بانو بعد از سالها هنوز شخص مورد اعتمادی را پیدا نکرده . 

و این بانو برای تسکین درد غریبی اش تنها یک راه دارد ؛

اینکه به سراغ کسی برود که از او غریب تر است کسی که با عمق وجوش فاجعه غربت را چشیده ، دیده و لمس کرده  کسی که برای توصیف عمق غربتش کلمه ای نیافت .

آری بانو جان هر گاه که دلت به تنگ آمد ، صدایش بزن ، با او حرف بزن ،او صدایت را می شناسند  او بوی غربت را به خوبی استشمام می کند . او سریع تر از چیزی که فکر می کنی پیدایت میکند و برای درد هایت مرحم می آورد ، مرحمی که شبیهش در دنیا نیست  .

او به ظاهر زنده نیست . اما از من غریب بشنو که فقط ، به ظاهر است .

 می گویند او دیگر نفس نمی‌کشد اما اگر با عمق دلت صدایش بزنی؛ با نفسش ، زندگیت را گرم می‌کند .

شاید خدا او را غریب کرده که آشنای من و تو باشد .

#اسلام_و_علیک_یاعلی_بن_موسی_الرضا 

#نویسنده_Ymf

#به_قلم_خودم

#برای_دل_خودم

#تولیدی